Nog geen week geleden werd ze nog opgenomen op de eerste hulp. Ze noemt het ‘flare-ups’. Ontstekingspijnen die zorgen voor heftige buikpijnen die niet handelbaar zijn. Enige ontspanning volgt pas na een flinke cocktail aan pijnmedicatie. Ze lijdt aan Endometriose en Adenomyose.

Zelf geeft ze aan dat ze vooral de afgelopen jaren enorme last heeft van klachten. ‘Ik vind het heel lastig om aandacht te vragen en aan te geven dat het niet gaat.’ Jarenlang was het ’te doen’ met de onderdrukking van de pil. Daarover zegt ze: ‘ik heb me pas na 20 jaar gerealiseerd hoe de pil mijn leven heeft beïnvloed. Het gebruik heeft mij afgevlakt. Ik had heel graag geweten hoe ik deze klachten had kunnen verminderen. Want met de juiste supplementen is het mogelijk om je fijner te voelen.’ Hetzelfde geldt voor het onderdrukken van klachten van Endometriose. Tegen lotgenoten wil ze zeggen: ‘zorg goed voor jezelf. Verdiep je in het complementaire stuk. Met voeding en supplementen kun je zoveel doen.’

Inmiddels is ze 4x geopereerd en nog steeds dealt ze met klachten. Ze gebruikte hormoononderdrukker Lucrin ter voorbereiding op de 3e operatie waar haar baarmoeder verwijderd moest worden. Voor haar was dit een helse periode met 6 maanden insomnia ’s nachts tot gevolg. Ze was mentaal en lichamelijk kapot. Wel keek ze uit naar het moment van de operatie. Want eruit ermee en weg zijn de klachten, dat was haar gedachte. Twee dagen na de operatie werd ze gebeld door haar gynaecoloog. In complete shock reed ze direct met haar man naar het ziekenhuis. Ze bleek zwanger te zijn ten tijde van de operatie. Een prille miskraam werd geconstateerd, geen vitale zwangerschap dus. Een natraject om een kwaadaardige aandoening uit te sluiten volgde.

Deze zware periode vat ze samen als: ‘Ik ben in een gigantische burn-out terecht gekomen. Op dat moment kreeg ik niet de hulp die ik nodig had.’ Nu werkt ze met behulp van een coach, EMDR therapie, acupunctuur en osteopathie hard aan het verlichten van haar klachten. Ze vindt het belangrijk dat er hulp is op het moment dat het zo heftig is. Nu is de zorg daar niet op ingericht. Ze blijft een doorzetter en geeft niet op om aan haar gezondheid te werken.

Tegen haar jongere zelf zegt ze: ‘Ik ben dankbaar. Ik heb het goed gedaan. Ik ben vroeg moeder geworden. Het was een omgedraaide wereld. Ik had pas later de tijd en aandacht voor mijn carrière. Ik heb daar geen spijt van.’ Ze vindt het belangrijk dat (vroege) lotgenoten beschikken over de informatie die ze nodig hebben. ‘Omdat ik het wist heb ik ernaar kunnen handelen.’

Waar zou zij mee geholpen zijn? ‘Met een goed ingericht zorgpad. Patiënten moeten ontzorgd worden. Je moet heel veel moeite doen om alles te regelen. Ook vind ik dat ik een enorme portemonnee nodig heb om voor mezelf te zorgen. Vanuit de verzekering is het slecht geregeld.’

DIAGNOSE

Al op haar 18e kreeg ze de diagnose Endometriose. Bij toeval zegt ze. Ze viel flauw van de heftige menstruatiepijn in het bijzijn van haar studiegenoten. Haar studiebegeleider wees haar op haar frequente uitval met de woorden ‘jij moet er zijn, jij moet inzetbaar zijn. Jouw klachten zijn niet normaal. Ik gun het je om jouw studie te kunnen volgen. Ik ga je helpen.’ Een afspraak bij de gynaecoloog werd gemaakt. Al snel werd duidelijk dat er een kijkoperatie moest volgen. Het advies destijds was om aan de pil te gaan. ‘Het is bloedserieus wat je hebt. Denk na over jouw kinderwens en wacht daar niet te lang mee.’